تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی با و بدون مصرف کنسانتره انار بر شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال دارای اضافه وزن و چاق

مقدمه: سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرساز برای ابتلاء به بیماری های قلبی- عروقی و دیابت نوع دوم محسوب می شود. شیوع چاقی و سندرم متابولیک در اکثر مناطق جهان به ویژه کشور­های در حال توسعه رو به افزایش است و این عامل مهمی جهت افزایش مرگ و میر و عوارض و شیوع در کل جهان می­باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) با و بدون مصرف کنسانتره انار بر شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی از نوع نیمه تجربی در سال 1394 بر روی 24 زن دارای اضافه وزن و چاق در مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین ترکیبی (e) و تمرین ترکیبی+ مصرف کنسانتره انار (epc) تقسیم شدند. تمرین هوازی با شدت 80-60% ضربان ­قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی، کار با وزنه با شدت 80-60% یک تکرار بیشینه اجرا شد. نحوه مکمل دهی، مصرف روزانه 50 گرم کنسانتره انار بود. نمونه­های خونی افراد جهت اندازه گیری گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین 24 ساعت پیش از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع­آوری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری spss(نسخه 20) و آزمون های شاپیرو ویلک، لون، تی وابسته و مستقل انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: حداکثر اکسیژن مصرفی در هر دو گروه e و epc به طور معنی داری افزایش یافت (01/0>p)، اما تغییرات بین گروهی معنی دار نبود. تغییرات سطوح گلوکز و انسولین در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون معنادار بود (05/0>p)، اما تغییرات بین گروهی سطوح گلوکز و انسولین معنادار نبود (05/0p)، اما تغییرات بین گروهی آن ها معنادار نبود (05/0